روش های بتن ریزی زیر آب

روش های بتن ریزی زیر آب (۱ – ۳)

۱٫    روش ترمی (قیف و لوله)

ترمی، یک لوله مخروطی آب است، به طور کلی، قطر آن ۲۰۰-۲۵۰ میلی متر است و دارای یک ناودان قیفی شکل در انتهای بالایی آن و یک سر آزاد در کف آن برای اتمام تخلیه است. مقدار موجود در بخش انتهای تخلیه به منظور آبگیری عمیق ترمی و کنترل توزیع بتن استفاده می شود. ترمی، یک سکوی کاری بالاتر از سطح آب را پشتیبانی می کند و برای تسهیل جاسازی آن در مقاطع ۱ تا ۳٫۵ متری ساخته می شود.

برای بتن، لوله ترمی به موقعیت پایین تر می آید و انتهای تخلیه به همان اندازه غوطه ور می شود که سر بتن در مجوزهای ترمی در زیر سطح بتن تازه قرار گرفته عمیقا غوطه ور می شود. با پیشروی بتن ریزی، لوله اندکی بلند شده و بتن به بیرون جریان می یابد. باید مراقبت از تداوم بتن ریزی بدون شکستن آب بندی ارائه شده توسط پوشش بتن روی قسمت انتهایی تخلیه انجام شود.

در صورت شکسته شدن این درزگیر، قبل از بتن ریزی لازم است ترمی بالا آورده شود و وصل شود. ترمی نباید هرگز از طریق بتن تازه قرار گرفته به صورت جانبی حرکت داده شود. باید به صورت عمودی از سطح بتن بلند شود و به موقعیت جدید خود منتقل شود. نگهداری کردن از آن، خطر جداسازی و سفت شدن غیر یکنواخت را می توان به حداقل رساند. شکل گیری سطح بتن تا حد ممکن و از طریق تأمین جریان مداوم و سریع بتن شکل می گیرد.

۲٫    قرار دادن سطل

قرار دادن سطل، این مزیت را دارد که بتن ریزی می تواند در اعماق قابل توجهی انجام شود. معمولاً سطل ها با دروازه های غلتکی تحتانی یا درِ تخلیه منطبق می شوند و هنگام قطع شدن آزادانه به بیرون باز می شوند.

سطل کاملاً با پارچه برزنت یا گونی پر می شود تا از آشفتگی بتن در هنگام پایین آمدن سطل در آب جلوگیری کند. سطل توسط جرثقیل تا سطح کف بتن پایین می آید. و سپس یا توسط غواصان باز می شود یا با یک ترتیب مناسب از قسمت بالا باز می شود. ضروری است که بتن به صورت مستقیم در برابر سطحی تخلیه شود که ته نشین می شود.

۳٫    روش بتن ریزی با دانه های از پیش آکنده

در این روش، قالب را در زیر آب که با سنگدانه سنگی درجه بندی شده قرار می دهیم و سپس برای پر نمودن حفره ها، داخل توده دوغاب تزریق می کنیم. این روش به ویژه برای رنگ آمیزی مجدد سازه های زیرآبی موجود مانند اسکله های باراندازها، سرریزها و موج شکن ها استفاده می شود.